شله زرد

به نظرم اگه ماها الان آدمای صبوری نیستیم چون خیلی کمتر آشپزی می کنیم.  مگه میشه دو ساعت پای گاز واستاد و شله زرد هم زد و عرق ریخت و صبور نشد؟ مگه میشه سبزی خرید شست خورد کرد و قورمه سبزی پخت و جا انداخت و صبور نشد؟ مگه میشه جوجه کباب رو از شب قبل خوابوند تو موادش و هی مرحله به مرحله یه چیز دیگه بهش اضافه کرد و صبور نشد؟ یا مثلا بخوای ژله هفت رنگ درست کنی و از این قرتی بازی های وقت گیر... با عجله مگه میشه؟

من آدم یجا واستادن نیستم... حوصله ام زود سر میره، شاید بخاطر همینه که زود از کوره در میرم و کم میارم... ولی به نظرم آشپزی یا خیاطی و بافتنی و کارایی که زن های نسل قبل انجام می دادن همه و همه تاثیر مثبتی داشته رو میزان صبر و تحملشون. ولی از روزیکه ما آدم های خریدهای آماده شدیم...شدیم آدم فست فود و مصرف کننده محصولاتی که یکی دیگه درستشون کرده، طاقتمون زودتر طاق شد و کم تحمل تر شدیم... کمتر سختی کشیدیم و عرق ریختیم، ندوختیم و نبافتیم و نشکافتیم... اینه که الان وضعیت اینه... آدمایی که زود حوصله شون سر میره...آدمای ناسپاس و قدرنشناس و راحت طلبی که تا تقی به توقی خورد کم میارن و فکر میکنن همیشه یه چیز راحت اون بیرون هست که برای به دست آوردنش نیاز به جون کندن و تحمل کردن نیست. ما آدم های رفاه طلبی شدیم که فقط بلد شدیم بخریم و مصرف کنیم و خیلی کم می تونیم از خودمون مایه و وقت بذاریم برای ساختن چیزی که درست شدنش زمان و حوصله زیادی رو می طلبه.