سبز آبی کبود من

مونولوگ دیوانه ها همچنان شنیدن ندارد

سبز آبی کبود من

مونولوگ دیوانه ها همچنان شنیدن ندارد

سینما

اولین بار بود در تمام این سال ها که می رفتیم سینما.

حالا خانوادگی بود که باشد

مهم نشستن ما کنار هم بود و سکانس شب فیلم که حایلی بود بر گرفتن دستان همدیگرمان

و ضربه ممتد پاهایم به پاهایش 

و رد دستانم بر سفیدی شلوارش که رنگ نامناسبی ست برای سینما

و مهم تر از همه آرام گرفتن انگشتانم در دستان بزرگ مردانه اش.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد